26 خرداد 1389 / 3 رجب 1431 / 16 ژوئن 2010

آيت‏اللَّه ميرزا مصطفي مجتهد تبريزي در سال 1258ش (1297ق) در خانداني عالم در تبريز به دنيا آمد. وي دروس مقدمات و فقه و اصول را در زادگاهش و در محضر پدر و استادان ديگر فرا گرفت و پس از آن رهسپار نجف گرديد. آيت‏اللَّه مجتهد تبريزي در نجف در محضر عالمان نامداري همچون آخوند ملامحمد كاظم خراساني، شيخ الشريعه اصفهاني، سيدمحمدكاظم يزدي، ميرزا ابوالقاسم اردوبادي و محقق نهاوندي و ديگران حاضر شد و پس از سالياني به عالمي برجسته و فاضلي فرهيخته تبديل گرديد. وي با نشان دادن استعداد فوق‏العاده خويش، در بين بيش از هزار نفر از شاگردان فقه و اصول آخوند خراساني، نظرِ شريف استاد را به خود جلب كرد و مورد عنايت خاص آخوند قرار گرفت. او همچنين در اين مدت علاوه بر فقه و اصول، در نجوم، رياضيات و شعر و ادب به مدارج بالايي دست يافت. آيت‏اللَّه مجتهد پس از چندي راهي مكه منوره گرديد كه در اثناي سفر به بيماري دچار گرديد و در اواخر عمر به بيماري فلج مبتلا شد. وي در طول حيات علمي خويش از تاليف نيز باز نماند و آثار گرانبهايي به يادگار نهاد كه اُرجوزه در عروض و قافيه، حاشيه بر كفايةُالاصول و حاشيه بر لسانُ الخواص، از آن جمله‏اند. اين فقيه جليل سرانجام در بيست و ششم خرداد 1298ش برابر با نيمه رمضان 1337 ق در چهل سالگي در تبريز به لقاءاللَّه رسيد و در نجف اشرف به خاك سپرده شد.
آیت‌ الله‌ العظمی‌ محمد موحدی‌ مشهور به‌ فاضل‌ لنكرانی‌ درسال‌ 1310 هجری‌ شمسی‌ در خانواده‌ای‌ روحانی‌ در قم‌ به‌ دنیا آمد. پدرش‌ آیت‌ الله‌ عبدالله‌ فاضل‌ لنكرانی‌ از بزرگان‌ و استادان‌ حوزه‌ علمیه‌ قم‌ به‌ شمار می‌آمد. آن‌ بزرگوار از مهاجران‌ قفقاز بود و سالها در حوزه‌ علمیه‌ مشهد مقدس‌ و حوزه‌ علمیه‌ زنجان‌ به‌ تحصیل‌ و تدریس‌ اشتغال‌ داشت‌ و یك‌ سال‌ پس‌ از تأسیس‌ حوزه‌ علمیه‌ قم‌ به‌ دست‌ آیت‌ الله‌ آقای‌ حاج‌ شیخ‌ عبدالكریم‌ حائری‌ یزدی‌، به‌ آنجا آمد و در همان‌ ابتدا با خانواده‌ای‌ اصیل‌، وصلت‌ نمود كه‌ حاصل‌ آن‌، فرزندانی‌ برومند بود كه‌ آیت‌ الله‌ العظمی‌ فاضل‌، فرزند چهارمین‌ آن‌ بود. چنان‌ پدری‌، از عوامل‌ مهم‌ رو آوردن‌ فرزند خود به‌ سلك‌ روحانیت‌ و علم‌ و تقوی‌ بود. حضرت آیة‌الله العظمی ‌فاضل‌، روز شنبه 26 خرداد ماه 1386 در سن 76 سالگی دعوت حق را لبیك گفت.
پس از حادثه فيضيه و قيام خونين 15 خرداد 1342، عده‏اي از متدينين و چهره‏هاي موجّه بازار تهران به اين نتيجه رسيدند كه مبارزه سياسي با رژيم شاه بي فايده است و بايد فكري براي براندازي آن كرد و تنها راه آن نيز اقدام مسلحانه عليه رژيم و عناصر اصلي آن است. لذا تعدادي از اين افراد شامل حاج صادق اماني، حاج مهدي عراقي، حبيب اللَّه عسكر اولادي، عباس مدرسي فرد، احمد شهاب، صادق اسلامي و سيد اسداللَّه لاجوردي و... دست به تركيب و تلفيق شش هيئت مذهبي مهم و داراي گرايش سياسي از ميان هيئت‏هاي عزاداري سنّتي تهران زدند كه نتيجه آن، پديد آمدن سازمان يا گروه "هيئت‏هاي مؤتلفه اسلامي" با مشي مسلحانه بود. اكثر اعضاي اين هيئت‏ها از مقلدان حضرت امام خميني(رحمة الله علیه) و وجه مشترك آنان، پذيرش اسلام به عنوان يك ايدلوژي سياسي و رهبري و مرجعيت امام خميني(رحمة الله علیه) بود. پس از مدتي جمعيت مؤتلفه اسلامي، قصد آغاز مبارزه مسلحانه عليه رژيم پهلوي را داشتند كه در ابتدا امام آن را نهي نمودند. تا اين كه حضرت امام به تركيه تبعيد شدند و ياران مؤتلفه، پس از كسب اجازه از آيت‏اللَّه مرتضي مطهري و اذن آيت‏اللَّه العظمي سيد محمد هادي ميلاني، تصميم به ترورِ انقلابي حسنعلي منصور نخست وزير سپرده شاه گرفتند. حسنعلي منصور كسي بود كه براي تصويب و اجراي قانون ننگين كاپيتولاسيون تلاش زيادي از خود نشان داد و فرياد حق‏خواهي امام خميني(ره) در اعتراض به اين قانون را با تبعيد آن حضرت به تركيه پاسخ گفت. با اعدام انقلابي منصور در اول بهمن 1343، شهيد محمد بخارايي عاملِ اعدام منصور به دست مأموران ساواك افتاد و سپس ديگر يارانش نيز دستگير شدند. پس از مدتي، رژيم پهلوي در يك دادگاه فرمايشي اعضاي اين گروه را به اعدام و زندان طولاني مدت محكوم كرد. به طوري كه برخي از آنان تا پيروزي انقلاب اسلامي در زندان ماندند و در بين زندانيان سياسي به قَتَله (كشندگان) منصور معروف بودند. شهيد صادق اماني در دادگاه دلاورانه از خود و راهي كه در پيش گرفته بود دفاع كرد و با اشاره به حوادث خونين 15 خرداد 42 گفت: ما با بررسي اوضاع به اين نتيجه رسيديم كه پاسخ به اين مسأله از لوله تفنگ مي‏تواند خارج شود. سرانجام در سحرگاه 26 خرداد 1344 ش، حاج صادق اماني، محمد بخارايي، مرتضي نيك‏نژاد و رضا صفارهرندي اين چهار فرزند شجاع و برومند اسلام، در راه پاسداري از ارزش‏هاي متعالي اسلام و در مسير پربركت نهضت امام خميني(ره) جهت برپايي حكومت اسلامي در ايران، عاشقانه شربت شهادت نوشيدند و به لقاءاللَّه نائل آمدند.
شهيد چمران به عنوان فرمانده ستاد جنگ‏هاي نامنظم كه از ركود حاكم بر جبهه‏ها به سبب وجود پاره‏اي از خيانت‏ها و كارشكني‏هاي بني صدر و وابستگانش به شدت رنج مي‏بُرد، درصدد تحرك بخشيدن به جبهه‏ها و عملياتي كردن نيروها بود. وي پس از عزل بني‏صدر از رياست جمهوري، طرح حمله به ارتفاعات اللَّه اكبر و بستان را ريخت و تصميم گرفت تا ارتباط شمالي و جنوبي نيروهاي دشمن را قطع كند. چون در اين حمله، امكان آزادي بستان فراهم نشد، لذا شهيد چمران، طرح آزادسازي دهلاويه را بررسي كرد. فتح دهلاويه در نوع خود عملي جسورانه، خطرناك و غرورآفرين بود. براي اين كار، نيروهاي مؤمن ستاد جنگ‏هاي نامنظم با نصب پل بر روي رودخانه كرخه و عبور از آن، به دشمن بعثي حمله برده و منطقه دهلاويه را آزاد كردند. اين عمليات، اولين پيروزي بعد از عزل بني صدر بود كه طليعه پيروزي‏هاي ديگر به حساب آمد و باعث شادي مردم مسلمان ايران گرديد.
ابوالوفا محمد بن محمد بن يحيى بوزجاني در سال 328 ق در نزديكي نيشابور به دنيا آمد. او تحصيلات رياضي خود را در نيشابور فرا گرفت و در جواني به عراق رفت. بوزجاني از آن پس در بغداد سكونت گزيد و تا پايان عمر به تحقيق، تاليف و ترجمه پرداخت. او از مترجمان مشهور كتب رياضي از يوناني به عربي نيز به شمار مي‏رفت. ابوالوفا را از مشهورترين رياضي‏دانان و منجمان زمان خود دانسته‏اند. او در فعاليت‏هاي علمي‏اش با ابوريحان بيروني، دانشمند نامي هم عصرش مكاتبه و تبادل نظر داشته است. اهميت آثار رياضي بوزجاني، به دليل تحقيقات عميق او در علم مثلثات مي‏باشد. از بوزجاني آثار متعددي بر جاي مانده است. اعمال الهندسه، اثري بديع و جالب درباره‏ي هندسه‏ي علمي و نيز كتابِ علم حساب و كتاب الكامل، از ديگر آثار بوزجاني هستند.
ابوالحسن طاهر بن احمد بابشاد مصري در ابتدا پيشه‏ي بازرگاني داشت ولي بعداً به تحصيل علم علاقه پيدا كرد و در عراق به تحصيل مشغول شد. وي پس از اتمام تحصيلات به مصر بازگشت و درمجامع فرهنگي و اجتماعي مصر مشغول كار گرديد. بابشاد مصري پس ازمدتي در انزوا درگذشت.
كلاوس (كلوس) اسلوتر هنرمند فرانسوي در 16 ژوئن 1347م در اين كشور به دنيا آمد. در زمان وي هنر حجاري و مجسمه‏سازي به مرتبه‏اي از كمال رسيده بود. از مشخصه‏هاي اصلي تنديس‏گري در آن عصر، غلبه روح ديني در اين آثارمي باشد. اسلوتر نيز كه از جواني در اين رشته به مقام استادي رسيده بود، از سال 1368م وارد دربار فرمان‏روايانِ هلند شد و حدود 40 سال به اين هنر و عرضه آثاري متعدد و متنوع پرداخت. اسلوتر در يكي از آثار معروف خود مجسمه تمام قد 6 نفر از پيامبران عهد عتيق از جمله حضرت موسي(ع)، دانيال نبي(ع) و اشعياي نبي(ع) را ساخت كه دور تا دور پايه‏اي ايستاده بودند. پيكره‏هاي مزبور از لحاظ مشاهده، بازنمايى دقيق كليات و جزئيات از واقعي‏ترين پيكره‏ها نيز برتر است. اين مجسمه‏ها كه به اندازه طبيعي ساخته شده‏اند در ميان رداهاي سنگين و پرچين، كه از مختصات هنر اسلوتد مي‏باشد، پيچيده شده‏اند. اسلوتر در اين اثر بديع خود توانسته است سطوح اندام‏هاي آنها را به صورت واقعي بنماياند. اين اثر به عنوان نمونه‏اي شگرف از واقع‏گرايي تلقي شده است. كلاوس اسلوتر تا سال 1404م در دربار به فعاليت اشتغال داشت و دو سال بعد از آن در 2 مارس 1406م در سن 59 سالگي درگذشت.
در جريان جنگ جهاني دوم، نيروي هوايى امريكا در 16 ژوئن 1944م، حمله به شهرهاي ژاپن را با بمباران شهر فوكولا در جنوب ژاپن آغاز كرد. اين بمباران‏ها به منظور وادار نمودن توكيو به تسليم شدن انجام مي‏شد. در جريان حمله‏هاي هواپيماهاي امريكايي به شهرهاي ژاپن، ده‏ها هزار تن از غير نظاميان اين كشور كشته و كارخانه‏ها و مزارع آن نابود شدند. اين حملات، در نهايت، با بمباران هسته‏اي دو شهر ناكازاكي و هيروشيما در ماه اوت 1945 و تسليم ژاپن، خاتمه يافت.
در 16 ژوئن 1963م والنتينا ترشكوا اولين زن فضانورد جهان از شوروي، پرواز فضايى خود را با سفينه‏اي به نام وستوك 6 آغاز نمود. او زماني در مدار زمين قرار گرفت كه بيكوفسكي، فضانورد ديگر شوروي، مشغول گردش به دور كره زمين بود. والنتينا ترشكوا كه دو سال بعد از پرواز يوري گاگارين اولين مرد فضانورد جهان به فضا رفت، در مدت 70 ساعت و 50 دقيقه، چهل و هشت بار كره زمين را دور زد.
كشور افريقاي جنوبي در دوران حاكميت نژادپرستان، داراي قوانين ضد بشري و خلاف عقل بود. نتيجه اين وضعيت، پيدايش تنفر، وحشت و حقارت در ميان جامعه‏اي بود كه 20 درصد سفيد پوست بر اكثريت سياه پوست حاكميت داشتند و تمامي قدرت، ثروت، حقوق و مزاياي اجتماعي را در اختيار گرفته بودند. هم‏چنين قانون آپارتايْدْ يا جدايى نژادها روز به روز گسترده‏تر مي‏شد. در افريقاي جنوبي، محصلين سياه پوست، خواندن و نوشتن را به زبان مادري خود فرا مي‏گرفتند و در دوره متوسطه، يكي از دو زبان رسمي انگليسي يا افريقايى انتخاب مي‏شد. در ابتداي سال تحصيلي 1976م، مؤسسات تحصيلي، بخشنامه‏اي دريافت كردند كه براساس آن بايد زبان رسمي مصوب 1974م كه زبان افريقايى و محلي بود تدريس مي‏گرديد. از آنجا كه سياهپوستان زبان انگليسي را انتخاب كرده بودند. اين مسئله خشم دولت نژادپرست را برانگيخت و از طرف ديگر نوعي رقابت نامحسوس بين سياهان بومي و اقليت سفيدپوست به وجود آمده بود. هم‏چنين دستورالعمل صادره، به پايين آمدن سطح آموزشي محصلين سياه‏پوست منجر مي‏گرديد. از اين رو، اعتراضاتي از طرف جامعه معلمين و مديران مدارس آغاز گرديد و سپس به جامعه دانش‏آموزي كشيده شد. تا اينكه در 16 ژوئن 1976م هزاران دانش‏آموز در خيابان‏هاي سووتو از شهرهاي اطراف دست به راهپيمايى زدند. اما اين تظاهرات باتيراندازي پليس به آشوب كشيده شد و طي روزهاي بعد، صدها نفر كشته و زخمي شدند. با اين حال، گروه‏هاي ضدنژادپرستي، در سال‏هاي پاياني عمر رژيم آپارتايد، هر سال در ماه ژوئن، ياد كشته شدگان سووتو را كه عمدتاً دانش‏آموز بودند، گرامي مي‏دارند.
استن لورل (به انگلیسی: Stan Laurel) با نام اصلی آرتور استنلی جفرسون . کمدین انگلیسی سینمای آمریکا. وی همراه اولیور هاردی گروه دو نفره تشکیل دادند که به مدت سی سال فیلم های کمدی بسیاری را تولید کردند.
/ن